Afgelopen donderdag was het dan eindelijk zo ver: het vertrek naar het Zwarte Woud in Duitsland voor een 4-daags wielerweekend – naar Schönau im Schwarzwald om precies te zijn. Maar liefst 47 WTV’ers hadden met smacht naar dit weekend uitgekeken. Een zeer gemêleerd gezelschap variërend van jong tot oud en van klimmers tot vlakrijders. WTV-Alphen mag trots zijn op zo’n brede opkomst! Ons organisatiecomité had zich al maanden vooraf tot het uiterste ingespannen om het weekend tot een succes te maken en dat is het ook geworden! De informatievoorziening vooraf was als vanouds zeer goed. De busreis met Pim, Gerrit en Gilbert van wielerbus.nl was gezellig en comfortabel, Parkhotel Sonne was simpel, maar goed - geheel in jaren ’70 stijl (incl. personeel) wat voor menig WTV-lid nostalgische gevoelens naar hun jeugd moet hebben opgeroepen :-). Ook voor dit weekend had Arno van Gorp de routes tot in de puntjes in orde. Leden konden zowel vrijdag als zaterdag kiezen uit maar liefst 3 routes: een A-route voor de fanatieke klimmers met maar liefst 3500 resp. 3700 hoogtemeters, een B-route voor de goede klimmers met 2500 resp. 2700 hoogtemeters en een C-route voor degenen die grotendeels vlak wilden rijden.  Juist deze variatie in routes maakte het Zwarte Woud tot een fietsweekend met voor ieder wat wils. Wil je de routes bekijken? Kijk dan op www.wtvalphen.nl.

De eerste fietsdag op vrijdag begon erg warm. Die dag zou het maar liefst 33 graden worden. Na het schieten van een gezamenlijke foto voor het gemeentehuis van Schönau vertrok de C-route voor een mooie (vlakke) tocht richting Basel. De A en B-rijders konden gelijk hun lol op in een eerste klim van maar liefst 11 kilometer van zo’n 5% gemiddeld. 2 WTV’ers kwamen niet boven: naar verluid zijn Frank Goos en Rens van Gorp halverwege door een kraanmachinist terug naar beneden gedirigeerd wegens het overschrijden van de maximumsnelheid. Uiteindelijk wilden beide nog aansluiting zoeken bij de C-groep, maar ook dat is niet gelukt waarop ze wat quality time met elkaar hebben doorgebracht. Bovenop de eerste klim splitste de klimmers zich in een A en B-groep. Dag 1 werd een bijzonder zware dag voor iedereen, niet alleen door de pittige cols, maar ook door de verzengende hitte. Die hitte is niet altijd goed voor de maag. Tijdens het afdalen zag men in de B-groep een fiets in de berm liggen: wat zou dat toch zijn? Het bleek dat de hitte en zoete voeding François de Jong had genoopt tot een heus Dumoulin-tje! Gelukkig ging dat goed voor hem; genoeg hoog gras. In Groep A vond een heuse survival-of-the-fitest plaats. Het verschil werd op de Col de Gresgen (max 11 en 12%) gemaakt tussen kleppers die wel-wilden-maar-niet-meer-konden en de echte klimgeiten van de WTV.  Gelukkig had Arno van Gorp als Directeur Sportif de routes zo op elkaar afgestemd dat tot circa 100km nog van route A naar B gewisseld kon worden. Kunstig gedaan. De 8 overgebleven A-rijders streden op de Col de Kreuzweg (12km met 6,2% gemiddeld) om de bergtrui die dag. Ton Damen en Gust Hendrickx onderscheiden zich duidelijk van de rest door hen op minuten te rijden. De vraag was echter hoe zij deze krachtexplosie op deze mini Alpe D’huez zouden verteren. Zaterdag zou namelijk de koninginnenrit volgen. Pas laat keerden beide groepen die dag terug bij het hotel en vrijwel iedereen was blij dat het voorbij was. Dag 1 was wel erg zwaar. Behalve voor de C-groep die op tijd een terras had aangedaan en al wat biertjes achter de kiezen hadden.

Dag 2 was aanmerkelijk koeler gelukkig met wat meer bewolking gedurende de dag. Voor de C-groep ging het wederom richting Bazel. Onder leiding van Wil Weterings werd gekozen voor een landelijkere route dan op dag 1. Hoewel een vlakke rit op het programma stond werden we gelijk verrast door een klim van 13%. Gelukkig was hij niet zo lang. Hierna ging het verder richting Basel waar Frank “Sus Keerom” Goos last kreeg van zijn blaas en vervolgens de groep niet meer kon vinden. Hierdoor hadden de anderen ruim de tijd om te poseren bij het plaatsnaambord (binnenkort te zien in de Linda). Op de terugweg ging het via een vlak parcours naar de rustplaats waar een aantal Flamkuchen en rösti-pannetjes werden verorberd om vervolgens de beloofde “vlakke” rit af te maken. 3 kilometer voor het hotel werden we weer verrast door een helling die een aantal zelfs noopte om af te stappen. Rens “lusti rösti” van Gorp bleek dankzij en ondanks zijn overheerlijke pannetje de beste tijd neergezet te hebben op de klim én de afdaling!

Voor groep A en B was de 1^e klim van de dag een lekkere loper om het zuur uit de benen te fietsen.  Onvergetelijk was de 2^e klim die door velen werd getypeerd als 4x de Hammer (beruchte klim in de Eifel) met uitschieters naar 18-20%. Gelukkig konden we op de meeste klimmen ook nog een beetje van het landschap genieten. Idem tijdens het afdalen, al zat de snelheid er soms behoorlijk in. Niels Wouters liet zich aan kop van Groep A van de laatste berg vallen en noteerde 84 km/u! Tijdens één afdaling constateerde Leo “d’huzes” Lambregts gelukkig op tijd dat er iets mis was met zijn wiel (er bleek een scheurtje in te zitten). Angstig moment voor Leo. De remsporen waren daags erna nog duidelijk te zien (ook op het asfalt). Soigneurs Corrie en Gerrit waren snel ter plekke om het wiel te vervangen. Tijdens de klim was er ook vaak strijd. Meest opmerkelijk is de ambitie van Peter “de kameel” Verheijen om Jos de Jong te verslaan. Dat lukte hem maar liefst 2 keer. Hiervoor is hij diezelfde dag tijdens het avondeten nog geëerd: de trots straalde ervan af bij Peter: Jos keek wat teleurgesteld voor zich uit. (Zo ziet verlies eruit. Volgende keer beter Jos). Voor de 6 overgebleven diehards van groep A stond die dag 165km op het programma inclusief de zwaarste klim van het Zwarte Woud: Kandel Noord (12km tegen 7,9% gemiddeld!). Een ware reuzendoder van circa 1000 hoogtemeters die werd getrotseerd door Ton Damen, Maikel Verharen, Gust Hendrickx, Arno van Gorp, Niels Wouters en Herman Hendrickx. Deze mannen bedwongen later ook nog de laatste en hoogste top van het Zwarte Woud (Feldberg 1493m). Moe maar voldaan rolden deze krachtpatsers Schonau binnen na 7 uur en 20 minuten. BAM! De Feldberg was tevens de laatste col voor de B-groep. Complimenten voor de klimgeiten van zowel de A als de B-groep. Het Zwarte Woud bleek een pittig klimterrein: zwaarder dan het weekend naar de Stelvio 2 jaar geleden. Chapeau!

Rest ons bijzondere dank uit te spreken aan het organisatiecomité voor het organiseren van een prachtig en goed verzorgd weekend. Jan Oomen, Jos de Jong, Louis Wouters, Jan Wildhagen en Arno van Gorp hartelijk dank! Ook bijzondere dank voor Corrie Marijnissen die ook dit jaar weer met haar bus is meegegaan en ons tijdens het fietsen bovenop menig berg heeft voorzien van water, bananen en koeken. Corrie (en Dré, Frans, Wil en Joop voor de heen- en terugreis) bedankt. Ook dank aan Pim Goos, Gerrit Goos en Gilbert van wielerbus.nl voor de comfortabele busrit en gezelligheid. Tot slot dank aan alle 47 leden die wederom hebben laten zien wat een bijzondere, saamhorige en gezellige club wij zijn! We kijken uit naar volgend jaar als we 30 jaar bestaan.