Het groepje dat zich had aangemeld voor de klimtocht in Limburg afgelopen zaterdag was niet overdreven groot. Maar de 9 deelnemers mogen wel degelijk worden gerekend tot de “klimelite” van WTV-Alphen ;-) Zij reden een tocht van ruim 130 kilometer met vrijwel alle bekende Limburgse kuitenbijters en een Amstel Gold Race waardige afsluiter op de Bemelerberg! Lees verder voor het verslag!

Een dagje voor vertrek werd er door Ed een kwatsapp groepje aangemaakt. Arno gooide zijn charmes meteen in de strijd om de deelnemers te enthousiasmeren voor zijn plan om een aantal “extra lusjes” te gaan maken. Het zweet bij ondergetekende brak spontaan uit. Ton gaf aan niet onder de indruk te zijn van het gezelschap en voor een beetje extra uitdaging zijn mountainbike van stal te halen ;-)

Na een autoritje van een klein anderhalf uur kwamen we aan in Berg en Terblijt, onze traditionele opstapplek. Onze eerste klim was de Bemelerberg. Deze zou tevens onze afsluiter worden. Met nog frisse benen was de klim voor de deelnemers geen enkel probleem. Maar er volgden er meerdere (vergeef me de verkeerde volgorde): Gulpenerberg, Loorberg, Kruisberg, Camerich, Fromberg, Eijserbosweg, Keutenberg, Doodeman, Geulhemmerberg, Cauberg … en dan vergeet ik er nog enkele.

Wat ondergetekende opviel was de souplesse waarop de deelnemers ieder op hun eigen manier de bergjes bedwongen. Helaas is het niet mogelijk om verslag uit te brengen van de competitie die ontstond omdat ondergetekende systematisch als laatste bovenkwam ;-( Als ik flauw wil doen, dan zeg ik nu dat mijn fiets het liet afweten – wat niet geheel gelogen is – maar eigenlijk was ik gewoon de mindere tussen deze getrainde gasten. Het zal geen verrassing zijn om te melden dat Ton zelfs op de mountainbike zijn rol als favouriet in de klim waar maakte. Toch vraag ik me af wat Johan P. zou hebben laten zien als hij zich deze week niet had overtraind en afgelopen donderdag een rustdag had genomen?

Leuk om te zien gebeuren was de competetie tussen Jos en zijn zoon Teun. Jos lijkt zich er al een tijdje bij te hebben neergelegd dat hij Teun niet kan verslaan, maar desalniettemin blijft hij proberen. Dat Teun sterker is mag geen twijfel hebben, maar op het eind van de tocht raakte ook zijn benen moe en wist Jos – waarschijnlijk op fietservaring – zijn zoon af en toe voorbij te streven in de klim. Teun’s kameraad – Mike – fietste ook sterk. Met een licht verzetje en op souplesse trotseerde hij iedere klim. Wat ik zo waardeer aan Teun en Mike is dat zij nog niet zijn besmet met de “tamtam” en “arrogantie” van de ervaren WTV’ers. Mijn advies aan hen: blijf jezelf. Ga niet naast je schoenen lopen; trap niet in de valkuilen waar de rest van de club is ingetrapt! Het nieuwe recreatieve wielrennen is mogelijk ;-)

Onder de aanwezigen was ook Harld. Het gerucht deed de ronde dat hij was aangesloten om zijn vrijgezellefeest te ontlopen. Wat zou het leuk zijn geweest als zijn vrienden hem hadden opgewacht in Berg en Terblijt of op de top van de Keutenberg. Dat hij de tocht dan nog een stukje had mogen vervolgen in een raar pakje met bier in zijn bidon ;-) Helaas was dat ons (nog) niet gegund.

Na de Doodeman sloten we de tocht af in de stijl van de Amstel Gold race: Cauberg – Geulhemmerberg – Bemelerberg. Na een goede 130 km kwamen we weer voldaan in Berg en Terblijt aan. We spraken af om onderweg nog even te stoppen voor een ijsje en een afsluiter bij café Welkom met een biertje. Het was weer een leuke en gezellige dag. Naast het fietsen en het vloeken tijdens de kuitenbijters hebben we weer veel gekwatst en gelachen en daar gaat het uiteindelijk om bij de WTV!

Voor de geintereseerde fietser die ons rondje ook eens wil proberen: op onze website www.wtvalphen.nl kun je de complete route downloaden voor je navigatiesysteem.