• WTV Alphen

  • Bloesem Classic 2016

  • WTV-Alphen rijdt de Bloesem Classic: 150 km door een mooi glooiend Belgisch Limburgs landschap

    Vijf WTV’ers hadden zich afgelopen zaterdag aangemeld voor de Bloesem Classic, een tocht van zo’n 150 km. “Slechts vijf! Waar is de rest van die club; wat zijn dat voor watjes!”, zult u nu kunnen denken. Ik snap dat u dat denkt en ik ben het daar ook grondig mee eens ;-) De lange zaterdagtochten zijn dit seizoen wat minder populair vergeleken met vorig seizoen. Toen moesten we allemaal trainen voor de beklimming van de Stelvio. Dit jaar is dat anders, er ligt geen grote uitdaging in het verschiet. Maar goed … de afwezigen hebben zonder twijfel een goed excuus. De vijf WTV’ers die zich ’s ochtends om 7 uur bij café Welkom meldden voor vertrek zijn de echte bikkels. Laat ik ze gewoon “de zaterdagelite van 16 april” noemen, bestaande uit Gust, Peter V., Arno, Johan P. en de schrijver van dit artikeltje. Deze 5 vormden die dag een gezellig clubke.

    Meestal meen ik iets te moeten schrijven over het weer. Dat laat ik nu achterwege, want daar zit geen nieuwswaarde in. De vermelding dat men voor het weer niet thuis had hoeven blijven (en dat we geen regen hebben gehad) is hier voldoende. De Bloesem Classic is een toertocht door Belgisch Limburg die van start gaat in het plaatsje Zonhoven. Je kunt er kiezen tussen verschillende afstanden en wij hadden ervoor gekozen om voor “de max” van 150 km te gaan. Het landschap in Belgisch Limburg is heel glooiend; geen steile klimmetjes, maar wel veel op en af. En dat kan toch best wel taai zijn, aldus Johan Pelkmans, want op die manier is er weinig kans om te herstellen. Johan fietst veel en die weet dat soort dingen. Ik vond het een geruststellende verklaring voor waarom ik de laatste 20 kilometer blij was dat ik in het wieltje van Arno en Gust kon uitfietsen en er een lach op mijn gezicht kwam toen we weer in Zonhoven aankwamen. Peter ook, vermoed ik. Hij kreeg last van een lichte kramp op het eind, maar we weten ondertussen van hem dat ie NOOIT op geeft! Met Gust en Arno op kop hebben we de dag ook wel lekker doorgetrapt. Maar er was ook voldoende gelegenheid om van de mooie omgeving te genieten. De Bloesem Classic was perfect uitgepijld en ook de bevoorrading was erg goed, zoals meestal in België. Gelukkig waren we bij aankomst allen nog fit genoeg voor een mooie selfie die we direct op de “kwats app” hebben geplaatst om de andere leden te laten zien wie de echte “elite” zijn. Dat werkt zo in een mannenclub; het is soms toch een beetje een apenrots.

    Ik verbaas me na zo’n rit dan toch weer over Gust die de complete 150 km op kop heeft gereden met een groot deel van het traject toch wel een stevige wind tegen. Voor een 150km hoeft Gust niet te trainen, zo zei hij tijdens de eerste pauze. Dat geloof ik ook wel. Maar bij de borrel liet Gust zich dan weer ontvallen dat hij bijna iedere dag fietst. Hij is er dus wel serieus mee bezig, denk ik dan. Bij die borrel (één pils, één witbier, een cola, een capuccino en een radler 2%) liet Peter zich ontvallen dat hij niet alleen NOOIT opgeeft, maar dat hij, ook dit jaar weer, Jos gaat verslaan in de tijdrit. Dit keer zei hij dat niet zomaar, maar klonk er een zelfverzekerdheid door in zijn stem die mij nog nooit zo was opgevallen. Arno heeft van die uitspraak meteen maar een filmpje gemaakt. Ik nam een laatste slok van mijn witbier en dacht: “Dit gaat weer een mooi wielerseizoen worden, misschien wel anders dan al die andere! “ (NM)