WTV-Alphen rijdt de Abdijentocht

De keuze is reuze! Met deze woorden op de kwats app benadrukte de voorzitter van de programmacommissie wat voor moois het pinksterweekend de WTV-leden zou kunnen gaan brengen. Hij had gelijk: alleen al op eerste pinksterdag was er keuze uit 3 verschillende routes. Leden konden kiezen voor het rijden van de Abdijentocht (140 km) met de kerngroep, een ingekorte variant daarvan met de toergroep/koffiegroep (90-100 km) of een reguliere zondagochtendrit richting Langstraat (80 km).

Natuurlijk koos ik voor de eerste optie en meldde me om 8.00u fris en fruitig bij Café Welkom. Uiteindelijk vetrokken we met een groepje van 15 WTV’ers richting Abdij Koningshoeven in Berkel-Enschot voor de inschrijving. Deze abdijentocht wordt georganiseerd door Toerclub Tilburg '93 en voert van Abdij Koningshoeven naar de abdij van Achelse Kluis (vlakbij Valkenswaard) en weer terug.

Eenmaal bij Koningshoeven hadden we ons snel ingeschreven dankzij de “scan & go” met onze NTFU ledenpasjes. Na een banaan weg te hebben getikt, zaten we al snel weer op de fiets. Het tempo zat er al meteen aardig in; de stevige wind was ons namelijk goed gezind richting het oosten.

De Abdijentocht is een mooie tocht, vind ik. Sowieso is het mooi fietsen rondom de dorpen tussen Tilburg en Eindhoven, maar ook het laatste stukje naar Achelse Kluis dwars door natuurgebied de Malpie is altijd leuk om te doen. Enige minpuntje is dat de fietspaden vaak net wat te smal zijn voor grote groepen fietsers zoals wij, maar gelukkig zijn wij hele behendige fietsers en blijven botsingen met paaltjes, slagbomen en loslopende runderen ons bespaart.

Nabij Achelse Kluis belandden we in een cafeetje dat was ingericht als officiële pauzeplaats. Een ideale gelegenheid voor een sanitaire stop. Na terugkomst van het toilet merkte ik dat de sfeer in de groep wat uitgelaten was geworden. Al snel begreep ik waarom. Laat ik zeggen dat de eigenaar van het café bij het selecteren van zijn personeel zijn “ogen niet in zijn broekzak” had zitten: de leuke jonge serveersters maakten indruk. De meeste van ons ondergaan dat in stilte, een enkel lid deelde de groep mede spontaan verliefd te zijn geworden! Na wat onderling getouwtrek over wie mocht afrekenen en een Belgische vrouw van middelbare leeftijd die dacht dat onze belangstelling zich op haar richtte (afknapper), leek het ons beter maar snel weer te gaan fietsen.

De terugweg was een stukje steviger met een forse wind tegen. Ons plan was om de officiële route te vervolgen tot Hoogeloon en vanuit daar via Casteren, Netersel, De Mierden en Poppel terug te keren naar Alphen. Na ongeveer 30 kilometer, voorovergebogen tegen wind in, stevig doortrappend klonk het plots in de groep “LEK!!”. De groep stopt midden op een smal fietspad. Bleek het niet echt lek te zijn, maar “schijn-lek”. Eén van de leden moest heel nodig pissen. Terwijl onze gewaardeerde navigator en GPS specialist zijn mening aan het verkondigen was over de onwenselijkheid van het fenomeen “schijn-lek”, zagen de andere leden hun kans schoon het voorbeeld te volgen of snel een banaantje naar binnen te werken. Binnen 5 minuten waar we weer op weg. Na stevig doortrappen tegen wind in kwamen we rond half twee weer voldaan en goed gemutst in het mooie Alphen aan. Het was weer een geslaagde tocht! (NM)