Eindelijk is het dan zover, de reis naar Nauders gaat beginnen, doel van deze reis is de beklimming van de Stelvio. De Stelvio is een bergpas van zo' n 24 km lang met een gemiddeld stijgingspercentage van 7,7 %. Afijn tussen 5.45 en 6.00 uur moesten we verzamelen bij Cafe Welkom, chauffeur van de Wielerbus, Pim, stond al klaar voor vertrek. Snel de fietsen en koffers inladen, Toos had gezorgd voor een bakje koffie. Joyce Verhagen was ook al vroeg uit de veren om haar vader Andy uit te zwaaien, zij had namens de Rabobank gezorgd voor warm worstenbrood. Na de koffie en het worstenbrood konden we de bus in. Net en Nel waren al zo druk met fotograferen dat ze geen tijd hadden om te controleren of iedereen aanwezig was, gelukkig was dit wel het geval. Na een woordje van Jan (kon zelf helaas niet mee i.v.m. herniaoperatie) kon er vertrokken worden. De stemming in de bus zat er al meteen goed in, Peter Verheijen had blijkbaar al honger, hij wilde zelfs zijn fiets al op gaan eten. Verkeerd begrepen door ondergetekende. Hij zei namelijk dat als hij niet als eerste de top van de Stelvio zou bereiken hij zijn fiets zou opeten. Het was mooi om te zien dat bijna iedereen goed voorbereid aan het fietsweekend wilde beginnen, zo werden er bij de stop bij de Mac geen vette hamburgers besteld maar slechts wat kipnugguts en koffie. Na een redelijk voorspoedige reis kwamen we aan in het altijd mooie Nauders waar de chauffeur ons 200 meter voor het hotel uit de bus joeg. Het laatste stuk moesten de kuitspieren nog even getest worden. Iedereen werd met behulp van onze vloeiend Duitssprekende reiseleiter Jos snel ingecheckt zodat we aan tafel konden, want we hadden inmiddels wel honger gekregen na zo n lange reis. Het eten was erg goed verzorgd net als de rest van het hotel. Veel stelletjes hadden van te voren al afgesproken om samen een kamer te delen, zo ook het welbekende duo binnen de WTV Alphen Net en Nel. Mooi om te zien dat echt niemand tussen die 2 komt, ware liefde is immers onbetaalbaar.