De toepasselijke titel van de internationale bestseller die Remi Peters las tijdens de fietsreis van 33 fietsgekken van WTV Alphen naar Zell am See in Oostenrijk.

Woensdagavond 26 juni is het zover. Wielerbus.nl Pim brengt ons (onder toeziend oog van onze gepensioneerde vrachtwagenchauffeurs (Joop, Wil, Frans)) naar het dorpje Bruck bij Zell am See. 

Vier kleppers (Ton, Herman, Niels en Gust) zijn dan al 6 dagen onderweg op hun gravel bikes vanuit Alphen: 960km en 5000 hoogtemeters. Zij trotseren zadelpijn en slecht wegdek maar genieten onderweg van menig ‘hot tub’’ en ‘grosse Weizen’. Ondertussen werken de jonkies van de club (Timo en Mart) een hoogtestage af in Frankrijk, Italië en Oostenrijk. 

Het gezelschap komt na een lange nachtelijke busrit, donderdagochtend aan in Oostenrijk. Na een wandelingetje en lunch pakken we nog eventjes de wielrenfiets voor een klein toerke rond de Zellersee. Helaas waren de weergoden ons niet goed gezind, want na een aantal kilometers kwam de regen met bakken uit de hemel. Schuilend onder afdakjes is er wel tijd om de tactiek voor de komende dagen nog even door te spreken (Bert: “eens even kijken of ik klaar ben voor de attacks van Peter de komende dagen”). Met een nat pak snel terug naar het hotel voor een douch en diner. Met gezonde spanning in het lijf pakken we nog een klein drankje en gaan we op tijd naar bed. 

Na een koolhydraatrijk ontbijt vertrekken we vrijdag rond 9.00 u. voor de geplande ‘opwarm’ routes. Voor de sommige rijders van de A en B groep is het een eerste kennismaking met het hooggebergte dus er is voor ieder wat wils uitgetekend. Routes met meer en minder klimmetjes en een horeca-route voor de toergroep. Iedereen kijkt uit naar de eerste echte fietsdag in Oostenrijk. 

De toergroep gepaced door de brommers Joop, Wil en Andy kiezen voor de horeca-route. Toch nog met 550 hoogtemeters op en af in het dal tussen groene alpenweiden. Na zo’n 25 kilometer wordt op stand koffie gedronken bij de plaatselijke golfclub. Na de koffie, op diverse korte klimmetjes, is het snel duidelijk dat de beklimming naar de top van de Grossglockner een onmogelijk doel gaat worden. De doelen worden bijgesteld. Tijdens de lunch in Kaprun wordt besloten om de route te vervolgen langs de Zellersee en te genieten van de fijne fietspaden met uitzicht over het meer. Joop maakt wat extra kilometers door zo nu en dan met zijn brommer off-road te rijden. De tocht sluiten de heren af met een welverdiend pilsje op het terras. Bij aankomst in het hotel gaat Andy nog even op consult bij gediplomeerd fietsenmaker Mart voor het afstellen van zijn schoenplaatjes, want het afstappen ging niet altijd even makkelijk.

Voor de A en B groep is er geen sprake van acclimatiseren. De eerste de beste klim (toepasselijk genaamd Rampe) noteert stroken van 25%. Rob (een echte klimgeit) zet als één van de eerste zijn voet aan de grond. Hij was niet de enige. Twee derde van de WTV-ers moest lopen. “Het leek wel de avondvierdaagse toen ik omkeek op de top”, aldus Niels. Leo bijt zich zo stuk op deze klim dat we nog lang naar zijn voortand hebben lopen zoeken. Daarna heeft hij een tandje rustiger aan gedaan. Er kon geen lachje meer vanaf bij de groepsfoto.

Terwijl de groep A de 16 km lange Mandlwand Strasse gaat beklimmen, steekt groep B door naar een andere pittige klim Hochkönig naar de Mittereggalm Stube voor de lunch. Voor Jaap en Bert komt deze klim (stukken van 15%) te vroeg in hun voorbereiding. Gelukkig is daar soigneur/mechanieker/bezemwagen Stefan om deze twee kleppers een lift te geven. Ondertussen deelt Jos de eerste speldenprikken uit aan Peter. Op gang gebracht door moto Louis. Peer laat zich niet gek maken: “de eerste pannenkoeken zijn voor de kinderen”, terwijl hij een hap neemt van een heerlijke uitsmijter. 

Groep A is dan ondertussen zich stuk aan het bijten op de monsterlijke 16 km van de Mandlwand. Hele stukken van 17% aangevuld met ‘milde’ 10-12%. Het is stoempen voor de meesten maar Mart (kort gevolg door Teun en Ton) laat hier voor het eerst zien dat hij aanspraak wil maken op de titel bergkoning van WTV Alphen. Timo tankt wat extra vertrouwen in de Stübe met een cordonblue-friet. Vertrouwen dat Johan ook wel kan gebruiken: “Eigenlijk wel te gek voor een opwarmdag. Gaan we terug naar het hotel?” Na nog een stevige puist genieten we van een welverdiende glooiende afdaling door allerlei Oostenrijks dorpjes. Ton en Maikel nemen een verfrissende duik in de Zellersee en de fietsenmakers Mart en Timo helpen een paar WTV-ers (en zichzelf) aan nieuw en gesmeerd materiaal. Het credo voor de rest van de avond: het ontspannen van de beentjes en klaarmaken voor de koninginnenrit:  naar de Grossglockner Strasse. Het bleef ‘s avonds bij een paar Weizen en goeie Schnitzels. Met gezonde wedstrijdspanning vroeg onder de wol. Het peloton vertrekt morgen om 8.30u.

Vandaag gaat het gebeuren, DE beklimming van het fietsweekend: Grossglockner. Van Bruck (756m) helemaal tot en met de anderhalve kilometer kasseien van de Edelweiss Spitze (2571m). De spanning is om te snijden in de ontbijtzaal. De klim boezemt duidelijk ontzag in bij jong en oud. We beginnen de klim “en groupe”, maar naarmate de stijgingspercentages toenemen dunt het peloton uit en gaat ieder op zijn eigen tempo verder. In de eerste kilometers is klimmen met een stijgingspercentage zo’n 5 tot 7% goed te doen maar naarmate deze oploopt naar stukjes van 14 % (gemiddeld 8,3%) en de kilometers onder de racebandjes doorkruipen wordt het een hele pittige. Voorbij geraasd door allerlei automobielen (van tractor en T-Ford tot Ferrari)  bereiken we de bewolkte top en kruipen de warme bus van Pim in die net onder de top op ons staat te wachten met warme kleding en extra voeding om weer bij te tanken. Voor iedereen behalve Fons die de daling naar Italië/Slovenië te vroeg inzette en pas later op de dag weer boven water zou komen. 

Voor de toergroep staat er deze dag wederom een toertocht door het dal op het programma. Tijdens het ontbijt was de spanning bij sommige leden ook voelbaar. “Wat kunnen we verwachten en gaat het ons wel lukken". Enkele beslissen om ook een deel van de reuze klim te gaan rijden. Zij zoeken hun limieten op en draaien steeds precies op tijd om, om aan te sluiten bij de toergroep tocht. Frans zijn fiets geeft er eerder de brui aan dan Frans zelf. Hij is gewoon sterker dan zijn materiaal (zijn bidonhouder om precies te zijn).

Groep A beslist ‘democratisch’ om Pim vrijaf te geven voor de rest van de dag en op eigen kracht de route af te maken. Dit is achteraf een geluk want daardoor kon Pim de verloren ‘zoon’ Fons van de berg afplukken. Gelokt met een halve liter wit-bier neemt hij plaats in de Wielerbus. Via de prachtige Kaiser-Franz-Josef-Höhe (tip van Arno / 2369m) rijden Gust, Mart, Ton, Rob, Bart V, Teun en Maikel nog een zonnige lus in het hooggebergte. Teun gaat hier zeker terugkomen: 'Goddomme wat mooi hier zeg. Straks op de weg terug omhoog kunnen we er gelukkig nog langer van genieten’. De anderen dalen de Grossglockner direct terug af voor een weerzien met een paar frisse Weizen of een hamburger in het dorp. Recupereren gebeurt veelal in het zwembad van het hotel .

's Avonds wordt het feestweekend afgesloten onder het genot van liters bier en de superleuke wielerquiz onder de bezielende leiding van Quizmaster/Jurylid (de jury heeft altijd gelijk) Niels. Bert regelt een heus WTV terras aan de rivier de Salsach. Aan lange tafels beleven we een echte Oostenrijks zomeravond met veel sterke verhalen en andere (wieler)praat. 

De reis terug was lang maar verloopt voorspoedig. Hans te Velde was druk met het verkopen van zijn fiets, Peer drukt Jos met de neus op de feiten dat hij sneller op de Grossglockner was, Herman komt als vanouds langs met de welbekende cola flesjes en Kees bleef maar komen met Engelse drop. Stewards Joop en Andy verzorgen de koffie en thee (voor Kees) in de wielerbus. We bedanken de nieuwe reiscommissie voor een prachtig en gezellig fietsweekend. Wouter, Bert, Niels, Andy en Rob: bedankt voor jullie goede zorgen. Tot volgend jaar!