Met op zaterdag de Hageland Classic en op zondag de Brooy Lenterit was afgelopen weekend een druk fietsweekend voor WTV-Alphen. De Hageland Classic is een prachtige voorjaarsklassieker die al jaren trouw op onze agenda staat. De Brooy Lenterit – waarvan de opbrengst bedoeld is voor Alpe d’HuZes team Acht van Chaam - werd dit jaar gereden door de WTV toergroep (aka koffiegroep). Clublid Leo is onderdeel van dit team dat de Alpe d’Huez meermaals gaat trotseren. Tot slot was er nog een reguliere rit naar Wintelré op zondag. Ondergetekende was aanwezig bij de Hageland Classic en doet hiervan gaarne kort verslag.

De aanloop naar de Hageland Classic was dit jaar (wederom) een beetje spannend; wat doet het weer? Desalniettemin was de animo met zo’n 18 inschrijvingen hoog. Enerzijds komt dat doordat de Hageland Classic een prachtige tocht is met ook nog eens een aantal pittige klimmetjes. Kortom: ideaal om mee te pakken bij de start van het seizoen. Anderzijds staat een aantal WTV’ers dit seizoen de nodige uitdagingen te wachten waarvoor “trainen” noodzakelijk is. Ik noem de Vrijthof-Vrijthof bike challenge van Maastricht naar Hilvarenbeek in april en ook het WTV fietsweekend naar de Vogezen in juni. Met deze uitdagingen in het verschiet kun je de Hageland niet links laten liggen.

Zaterdagochtend vroeg vertrokken we met auto’s en fietsen op weg naar Mol, onze startplaats. Dit jaar reden we in 2 groepen. Een groepje fanaten die de maximale afstand van 185km wilde gaan fietsen. En een groepje fanatiekelingen die voor de 135km koos. Gelukkig kan ik hier melden dat de 135km-mannen regen bespaard is gebleven en dat het qua weer niet beter had kunnen zijn. Het groepje 135ers was weer lekker divers qua samenstelling.

De Hageland begint vlak, maar na zo’n kleine 50 km komen de eerste klimmetjes. Die zijn een klein beetje vergelijkbaar met Zuid Limburg, maar iets minder lang en stijl. Meest bijgebleven zijn een heel vervelende kasseienklim en, op het eind, de Podgio. Bij een klimmetje wordt er altijd een klein beetje gestreden. Dit jaar was het veld vrij wisselend. Rob, Johan P. en Mathieu zaten vaak voorin, maar ook Corné en Remi lieten zich geregeld zien. Peter had helaas het euvel dat zijn schakelapparaat niet helemaal tiptop was, waardoor hij niet helemaal kon laten zien wat hij in huis heeft. Dat krijgt zijn fietsenmaker nog te horen ;-) Ondanks dat liet Peter zich niet kennen. Altijd stabiel sterk en ambitieus is Dré die dit jaar – net als o.a. Cees en Rob – meedoet aan de Vrijthof Vrijfhof challenge. Regelmatig op kop fietsen en zelfs bij één van de klimmetjes als eerst boven komen; hij vraagt zich regelmatig af of de “jongere garde” dat op zijn leeftijd ook nog kan doen. Cees reed dit jaar ook sterk, zat er goed bij met het klimmen en kijkt positief uit naar de Vrijthof challenge!

Altijd gezellig is het napraten onder het genot van een drankje bij café Welkom. Daar troffen we ook de 185km-mannen Gust, Ton, Niels W. en Arno. De laatste twee hadden een taaie rit gehad (of zoals ze het zelf noemen: een goede trainingsrit). Die twee “veteranen” Gust en Ton weten wel van fietsen! Maar vermoedelijk waren ook zij blij dat de rit voorbij was. En de veteranen zelf …. Die genieten met een glimlach van hun Leffe, evenals de rest! (NM)