Zaterdag 2 juli, 7.00u. 4 wagens, 11 WTV’ers en 11 racefietsen. Op weg naar Eijsden in Limburg om vanuit daar een tocht door de Voerstreek te gaan fietsen. Lekker doorrijden op de snelweg met Gust in zijn Mazda SUV op kop. In Eijsden even omkleden, een beetje flauwekul uitwisselen en vervolgens de fiets op. Zou het droog blijven? Ja, want volgens de voorspelling zou het pas gaan regenen halverwege de middag en dan zijn we al weer terug.
De tocht kent een groot aantal leuke korte klimmetjes met een hoog stijgingspercentage en die trotseren we. We hebben ook nog te dealen met een aantal wegomleggingen en rijden daardoor een aantal keren verkeerd. We gaan over wegen, (grint)paden en rijden bij een boer over een staupad zijn erf op. Omkeren dan maar. Door de modder en de stront. Kortom: echt koers!
Ondertussen begon het goed door te regenen. Regenjasje aan, regenjasje uit en toch weer aan. Uiteindelijk met zijn allen schuilen in een bushokje. Even snel een selfie maken! Het klaart al weer wat op en de zon breekt door! Vervolgens weer klimmen.
Ton past zijn tempo aan om ons allemaal tijdens de klim te kunnen filmen(zie beelden hieronder) met zijn – aan het zadel bevestigde - camera. Jos danst een beetje met zijn fiets achter Ton aan en rijdt hem hard voorbij. Niet één keer, maar meerdere keren. Als een Ricardo Rico, zo snel. Jos wil laten zien dat hij sterk is … het gaat hem om het plaatje.
Soms draaien we te vroeg af en rijden we de verkeerde klim op. Daarvoor stellen we dan Arno aansprakelijk. Arno belooft beter zijn best te zullen doen.
We rijden vervolgens het kitscherige bedevaartsoord Banneux binnen en tanken daar bij met koffie en taart. Iets verderop is de bedevaartsplek. Rijden we daar nog even naar toe? Nee, want ze hebben er een hekel aan als wij met zoveel fietsen daar aan komen. Dat was de vorige keer ook zo. Dan toch maar door; de laatste 50 kilometer van onze 115 km lange tocht. Peters tank raakt vervolgens leeg, maar Peter is niet flauw. Op kracht komt hij telkens weer boven en heeft nog genoeg energie over om met fiets en al te poseren voor een foto bij een kruisbeeld. Lol! De laatste klim dan: Les Waides. Ed en Johan fietsen de hele dag al als diesels en komen met de eersten boven. Ton, Gust en Harld draaien nog een keer om voor een tweede keer. Jos en Dré zijn goede maten; zo goed zelfs dat Jos kan voorspellen wat Dré gaat zeggen als hij bovenop de laatste klim komt.
Vervolgens rijden we terug naar Eijsden. Al met al hebben we, ondanks de regen, een mooie tocht gefietst met leuke klimmetjes. Natuurlijk hebben we weer veel met en om elkaar gelachen. Zo gaat dat vaak.
We sluiten af bij café Welkom. Ton is de laatste; hij moet zijn Westmalle met “meskessap” nog wegtikken terwijl iedereen al gaat. Ton zegt dat hij wel thuis komt. (NM)